De Januari-wandeling
Vanmorgen zag het er niet echt januari uit, zo een 10 graden en zon.
Jammer genoeg bleef de zon later wat weg en we kregen er wind voor terug, toch nog geen lente!
Deze route had Hannie gevonden, de polder tussen Alphen, Boskoop en Hazerswoude. Het was dan hoofdzakelijk door de polder, maar wel met veel afwisseling met name wat betreft de soorten paadjes: stoepen en stadswegen, grintpaadjes, drassig weiland, smalle asfvaltpaadjes, een zeer brede asfaltweg, over het erf van een restaurant, asfalt met nat gras en zowaar een bospaadje. BOS?? In het begin liepen inderdaad door een bos...het bedelaarsbos. Maar eerlijk is eerlijk, het 'bos' zat hem voornamelijk in de naam.... een polderwandeling zou het zijn, een polderwandeling is het geworden...
Uit het 'bos' gekomen lopen we over een drassig weiland, nog niet te drassig voor een aantal mountainbikers, die we af en toe tegenkwamen.
Met aan beide kanten water was het zaak de pet goed vast te houden... verder via een zeer brede, rustige weg met aan beide kanten kwekerijen, de buxussen hebben we vast besteld... en nu werd het spannend..we komen in de richting van het restaurant 'Klein Giethoorn'en volgens de routebeschrijving is het niet zeker of deze open zou zijn. We naderen het bord en...YES! Er staat: zaterdag en zondag open!!
We lopen richting de koffie.
Maar echter bij het restaurant aangekomen is het er akelig stil en dicht. We proberen hier en daar een deur maar helaas... 2 plaatselijke voetgangers leggen uit: Het is wel open op zondag, maar we weten niet hoe laat... Gelukkig hadden ze wel voor bankjes gezorgd en je zit er toch aardig uit de wind, dus daar onze meegebrachte proviand opgegeten.
Verder via de molen 'de Rietschans'naar het Spookverlaat.
Amalia en de legende van het Spookverlaat
Het was een mooie zomerse zaterdagavond. Amalia en Frederick waren innig verliefd en zaten op een stil plekje in de Riethoornse polder te zoenen. Frederick wilde meer. Amalia wilde dat niet. De ‘kuise’ Amalia geeft de hitsige Frederick en duw ........ Hij valt in het water. Daar vandaan roept hij: Amalia, Amalia, bemint gij mij? Amalia ziet alleen zijn strohoed nog drijven. Frederick verdrinkt ........ Vanaf dat moment leidt Amalia een melancholisch leven. Ze gaat elke zaterdagavond terug naar het water en telkens opnieuw hoort ze Frederick roepen ....... Amalia, Amalia, bemint gij mij? Anderen horen ook wel eens iets , zien verschijningen en mijden dit gebied. Daarom heet het water, dat ooit het Verlaat heette, sindsdien het Spookverlaat
We hebben Frederick niet gezien of gehoord en lopen alweer Alphen binnen. Daar maken we per ongeluk nog een sight-seeing door het industrieterrein, wat een hoop bedrijven heeft Alphen toch!
Einde van weer een heerlijke wandeling!
